Մամուլի ակումբ 

Ուղեվարձ. նոր մանրամասներ

analitik.am

Այսօր  «Անալիտիկ» կենտրոնում տեղի ունեցած  «Տրանսպորտի վարձավճարների թանկացում. անհրաժեշտությու՞ն թե ճոխություն» թեմայով ասուլիսի հյուրերն էին   «Սոցիոմետր» անկախ սոցիոլոգիական կենտրոնի տնօրեն Ահարոն Ադիբեկյանը և «Հայաստանի սպառողների ասոցիացիայի» նախագահ Արմեն Պողոսյանը:  Պարոն Պողոսյանի խոսքով իրենց հետազոտությունների արդյունքում մոտավորապես պարզվել է   ուղևորահոսքի չափը, որի  հիման վրա էլ որոշվել է, որ մեկ միկրոավտոբուսը մի ուղղությամբ  տեղափոխում է  քսանչորս ուղևոր, այսինքն մեկ օրում այն տեղափոխում է միջինը   երեք հարյուր մարդ: Ստացվում է, որ նրանք ստանում են գերշահույթ: Սակայն, հետազոտություններն անցկացվել են միջինացված տվյալներով, այսինքն ուղղակի մի հոգի նստել է միկրոավտոբուս և հաշվել ուղևորներին: Ըստ Պողոսյանի,  ծախսերը հաշվված են, սակայն  ուսումնասիրված չէ ուղևորահոսքը: Պողոսյանն ասաց, որ չի տեսնում ավագանու աշխատանքը. «Այս խնդիրը պետք է լուծի ավագանին,  առաջարկում եմ ավագանուն անվստահություն հայտնել և ուղարկել տուն:  ՈՒզում ենք  հանդիպել  ավագանու ներկայացուցիչների հետ և քննարկել այս հարցը, սակայն նրանք այս հարցին ուշադրություն չեն դարձնում , անտարբեր են: Խնդիրը եռում է  դեռ հուլիս ամսից, սակայն արդեն նոյեմբերն է, և ոչ մի լուծում առայժմ չի տրվել: Այս ընթացքում հանրային հանձնաժողով է ստեղծվել, որը գումարել է երկու նիստ: Առաջին նիստի ընթացքում  քննարկվեցին չափանիշները, որոնց հիման վրա պետք է որոշվի տրանսպորտի վարձավճարը:  Սակայն սա պետք չէ որոշվի քննարկումների ընթացքում, այլ պետք է որոշվի ուղևորահոսքի հիման վրա»:  

Ահարոն Ադիբեկյանը նույնպես  կողմ է բանավեճային ձևաչափին, սակայն  բանավեճը պետք է ունենա առարկա և նյութ: Իսկ դրա համար նախ պետք է  հետազոտել ուղևորահոսքը և կարողանալ որոշել գինը` բոլոր ուղղությունների  համար: «Մենք հարցումներ ենք անցկացրել, պարզել ենք, թե բնակչությունը տրանսպորտային որ ուղղություններից  է հիմնականում օգտվում: Պետք է հաշվի առնել նաև աշխատանքային և ոչ աշխատանքային օրերը, ուսանողների արձակուրդները, և դրանց հիման վրա որոշել վարձավճարների չափը:  Վարորդը պետք է աշխատի քսաներկու օր, բայց այժմ նա երեսուն օր է աշխատում, այսինքն վարորդները շահագործվում են»: Ահարոն Ադիբեկյանը նշեց, որ  Երևանը պետք է ունենա արժանավայել ուղևորափոխադրամիջոց, որով  քաղաքացին կկարողանա ամեն առավոտ գնալ դասի, աշխատանքի: «Պետք է    վճարվի այն ուղևորավարձը, որով մեր երթուղայինները  կկարողանան նորմալ աշխատանք ապահովել:  Նրա խոսքով` այս հարցը պետք է քննարկվի մասնագետների հետ և վերջնական լուծում ստանա` հիմնվելով հետազոտությունների և լուրջ ուսումնասիրությունների վրա»:

Արմեն Պողոսյանն ասաց, որ Երևանում բացի միկրոավտոբուսներից, մնացած բոլոր փոխադրամիջոցներն  աշխատում են  վնասով:  Միկրոավտոբուսները  տեղափոխում են քաղաքացիների իննսուն տոկոսին: Բանախոսը առաջարկեց, որ Հայաստանում բացի միկրոավտոբուսներից շահագործվեն այլ հարմարավետ փոխադրամիջոցներ, օրինակ տրոլեյբուսներ և մետրո: Պողոսյանի խոսքով հասարակական կարծիքի ուսումնասիրություն է արվել, և բնակչության  իննսուներեք տոկոսը բողոքում է և առաջարկում պակասեցնել միկրոավտոբուսների թիվն ու ավելացնել մարդավայել ուղևորափոխադրամի-ջոցների թիվը:  Բանախոսի խոսքով Երևան քաղաքը 249 ավտոբուս է նվեր ստացել, և եթե առավել շահութաբերն ու քիչ շահութաբերը միջինացվեն, ապա վարձավճարը  չի բարձրանա:

 Ահարոնյանը հակադարձելով Պողոսյանին ասաց, որ այդ  ավտոբուսները  մի քանի տարի հետո փչանալու են, և դրանց ամորտիզացիոն ծախսերը հոգալու համար գումար է անհրաժեշտ: Ահարոն Ադիեբեկյանի կարծիքով` Արմեն Պողոսյանի բերած հիմնավորումները մակերեսային են, և դրանցով ոչ մի հարց չի կարելի լուծել: «Իմ ուսումնասիրություններն ավելի խորությամբ են արված: Այժմ մասնագետների մի ամբողջ խումբ է աշխատում Երևան քաղաքի տրանսպորտային քարտեզի մշակման վրա, որի հիման վրա էլ արդեն հնարավոր կլինի որոշել տրանսպորտային միջոցների վարձավճարի չափը: Չի կարելի մեկ կամ երկու գործոն հաշվի առնել գինը որոշելիս, անհրաժեշտ է բոլոր գործոններն ուսումնասիրել, հետազոտել, այնուհետև գին սահմանել: Գին, որը հարմար կլինի թե ուղևորափոխադրում իրականացնող ընկերությանը, թե սպառողներին:  Մինչև տարվա վերջ հետազոտության տվյալները պատրաստ կլինեն, և մենք կհրապարկենք դրանք»:

Արմեն Պողոսյանը և Ահարոն Ադիբեկյանը համակարծիք էին այն հարցում, որ պետք է ստեղծվի բաց բաժնետիրական ընկերություն, որը սպառողներին էլ հնարավորություն կտա շահույթ ստանալ տրանսպորտային միջոցների աշխատանքից, ինչն ավելի թափանցիկ կդարձնի թե ծախսերը, թե շահույթի չափը: Այս կերպ յուրաքանչյուր սպառող հնարավորություն կունենա լինել նաև շահառու, ուստիև կբավարարվի թե բարեկարգ տրանսպորտային միջոցների ապահովման հարցը, թե սպառողների շահերի իրագործումը:  

 

Նույն շարքից