Այս նկարին նայելիս՝ չհուզվել չի ստացվում։
Խառը էմոցիաների կծիկ է մոտս։
Անչափ ուրախ եմ, որ Ստեփանակերտում բնականոն կյանքն ինչ-որ ձեւ վերականգնվում է։
Երջանկություն է ինձ համար տեսնել նորից դպրոց գնալու հնարավորություն ստացած արցախցի երեխաներին։
Շնորհակալ եմ մեր ռազմավարական գործընկեր ու դաշնակից Ռուսաստանին արցախցիներին ցուցաբերվող անգնահատելի աջակցության համար։
Ու այսքանով հանդերձ... ո՞նց հասանք այս օրվանն, երբ մի հայկական պետություն փաստացի կորցրեցինք, իսկ մյուսը՝ չեղածի հաշիվ է...
Ուստի, ուզում եմ ասել.
Спасибо, Россия!
Прости, Арцах!
Очнись, Армения!
Արմեն Աշոտյան
