Բանակի կենտրոնական իշխանությանը չենթարկվելու մի պատմական օրինակ բերեմ, որպեսզի շատ չշահարկվի բանակի իշխանությանը չենթարկվելու հանգամանքը:
1940-ին Գերմանիան օկուպացնում է Ֆրանսիայի հյուսիսը, իսկ հարավում, Վիշի քաղաքում, տեղակայվում է Ֆրանսիայի օրինական` լեգալ ու լեգիտիմ, արդար ընտրություններով ձևավորված Ֆրանսիայի կառավարությունը: Այդ կառավարությունը համագործակցում էր Հիտլերի հետ: Մոտավորապես այն, ինչը կատարվում է այսօրվա Հայաստանում:
Դե Գոլը, ի տարբերություն շատերի, չի համակերպվում այդ փաստի հետ ու Գերմանիայի ու կալաբորացիոնիստների դեմ զինված պայքար է սկսում: Կարճ ասած, բանակի մի հատվածը սկսում է չընթարկվել Ֆրանսիայի օրինական իշխանությանը:
Դե Գոլը հիմա Ֆրանսիայի հերոսն է, իսկ Առաջին պատերազմի հերոս, գեներալ Պետենը, ով Վիշիի կառավարության գլուխն էր, մահվան դատապարտվեց, բայց մահապատիժը փոխարինվեց ցմահ բանտարկությամբ:
Իմիջիայլոց, մեզ մոտ մահվան դատավճիռ չկա:
Քաղաքագետ Ստեփան Դանիելյան
