Մեզանում շատ լավ են հիշում Խրիմյան Հայրիկին, որովհետև Բեռլինի վեհաժողովից հետո ասել է, թե մեր շերեփը թղթից էր։
Իսկ քանի՞ տոկոսն է հիշում Գևորգ Դ կաթողիկոսին, ով գիտեր՝ թղթե շերեփը երկաթե դարձնելու միակ ճանապարհը՝ ազգայինի վրա խարսխված կրթությունն ու դաստիարակությունը։
Արդյո՞ք կլիներ Հայաստանի առաջին հանրապետությունը կամ ինչպիսի՞ն կլիներ, եթե չլիներ Գևորգ Դ-ի հիմնած Գևորգյան ճեմարանը ու ճեմարանի բացառիկ դերը հայոց մեջ հասարակական-քաղաքական մտքի ձևավորման հարցում։
Իրանագետ Արտյոմ Տոնոյան
