Ֆեյսբուքյան օգտատեր Լևոն Խաչատրյանն իր էջում գրում է.
«Խանութներ կան, որոնք զգալի չափով անվնաս են մնացել։ Իրերը հանում ենք՝ նոր շոր ու կոշիկ, զարդեղեն, հեռախոս, այլ տեխնիկա։ Դարսում ենք իրար վրա, մինչև գտնվում է տերը, տանում։ Ու ուշադիր հետևում եմ, մեկի մտքով չանցավ ձեռը գցի, մի բան գցի գրպանը։ Էս սոդոմ-գոմորի մեջ ոչ ոք դրան չէր նայելու, դժվար էլ նկատվեր, եթե մեկը ինձ նման հատուկ սևեռված չլիներ։ Բոլորովին անծանոթ մարդիկ նենց հոգատարությամբ են ապրանքները հանում, մաքրում, դարսում իրար վրա, իրար նենց են ձեռ բռնում օգնում, ուս դեմ տալիս, որ հանկարծ չընկնեն, նոր բերած սառը ջուրը տալիս մյուսին, իրանք տաքը խմում, ծանր քարը տանում, թեթևը թողնում մյուսին, իրանց առաջ քցում, թե ով ա բեռնատարի վրա՝ ամենածանր տեղը կամ ամենածխոտ վայրում աշխատելու, որ նայում ես, սիրտ ա լցվում։ Հատկանիշներ ու սկզբունքներ կան, որ հայի մեջ գենետիկ են։ Ու չփորձեք էս հրաշք ժողովրդին ինչ-որ մի քանոնով ծալապակասի, համերգ լսող մի քանի տասնյակ անգաղափար կամ անֆայմ մարդկանց պատճառով պիտակավորել։
