Վրաստանում կայացած նախագահական ընտրությունների արդյունքում քվեաթերթիկների 98,25 տոկոսի հաշվարկից հետո անկախ թեկնածու Սալոմե Զուրաբաշվիլին ստացել է ձայների 38,6 տոկոսը, իսկ Զուրաբաշվիլիի մրցակից Ազգային միասնական շարժում կուսակցության ներկայացուցիչ Գրիգոլի Վաշաձեն ստացել է ձայների 37,35 տոկոս: Սա նշանակում է, որ կայանալու է նախագահական ընտրությունների երկրորդ փուլ:
Analitik.am-ը զրուցեց վրացագետ Ջոնի Մելիքյանի հետ, ով ասաց, որ Վրաստանի նախագահի 2 թեկնածուներն էլ հակառուսական կողմնորոշում ունեն. «Իրենց տարբերությունները կարելի է առանձնացնել որոշ հայտարարություններով: Սալոմե Զուրաբաշվիլին եվրոպական երկրի դիվանագետ է եղել՝ Միխեիլ Սաակաշվիլիի թիմում, նույնն էլ Գրիգորի Վաշաձեն: Եթե Զուրաբաշվիլին ժամանակի ընթացքում ընդդիմացել է Սաակաշվիլիին, զբաղվելով ընդիմադիր քաղաքական գործունեությամբ, ապա Վաշաձեն մինչ իշխանության վերջ եղել է Սաակաշվիլիի կուսակցության ԱԳ նախարարը և նրա թիմակիցն է:
Մելիքյանի խոսքերով, Զուրաբաշվիլին չի կարող ռուսամետ քաղաքական գործչի դերում հանդես գալ, չնայած նրան, որ նա ռուս-վրացական պատերազմի հետ կապված որոշ հայտարարություններ է արել. «Նույնն էլ Վաշաձեի պարագայում, չնայած, որ նա եղել է Ռուսաստանի քաղաքացի, ինչպես նաև Սովետական միության ժամանակներից դիվանագետ է եղել: Այս ամենը չի բերում նրան, որ կարողանանք ասել, որ իրենց արտաքին կողմնորոշումները ռուսական կամ հակառուսական են: Իրենք ավելի շատ փորձում են ցույց տալ, որ պրովրացական են, իրենց պատկերացրած Վրաստանի իդեալական արտաքին քաղաքականությունը միտված է դեպի Եվրոպան, և նրանցից ոչ մեկ, դա չի մերժում»:
Ինչ վերաբերում է թեկնածուների տարբերությանը, ապա Մելիքյանը նշեց. « Իմ կարծիքով, Զուրաբաշվիլիի և Վաշաձեի տարբերությունն այն է, որ մեկը իշխող կուսակցության կողմից է հանդես գալիս, իսկ մյուսն էլ նախկին իշխանությունների և այսօրվա ընդդիմության թեկնածուն է»,-ասաց վրացագետն՝ ավելացնելով, որ հիմնական պայքարը նախկին և ներկա իշխանությունների միջև է, բացի մի դրվագից, որը վերաբերում է ռուս-վրացական պատերազմին, ինչը, Մելիքյանի կարծիքով, լուրջ բացասական ազդեցություն ունեցավ 2 կողմերի վարկանիշի վրա:
Մելիքյանը նաև նշեց, որ Վրաստանը պառլամենտական պետություն է, և նոր նախագահի երդմնակալության արարողությունից հետո այն վերջնական մտնում է այդ համակարգի մեջ և ոչ մի արտաքին քաղաքականության լիազորություն իր պարտականության մեջ չի ունենալու, բացի միջազգային հարթակներում Վրաստանը ներկայացնելուց. «Կարևոր է այն, որ եթե Սալոմե Զուրաբաշվիլին է դառնում նախագահ, այդ պարագայում վրացական երազանքն իրեն կոմֆորտ է զգալու, և արտաքին քաղաքականությունը, որն այսօրվա դրությամբ կա Վրաստանում, կշարունակվի, իսկ եթե հաղթի Գրիգորի Վաշաձեն, այս ամենը լուրջ ազդեցություն կունենա վրացական ներքաղաքական կյանքի վրա և կարող է բերել նրան, որ գալիք պառլամենտական ընտրություններում ավելի կամրանա իրենց թիմի դիրքերը, ինչպես նաև նախագահն, ընդիմադիր լինելով, կկարողանա վերադարձնել իր թիմակցին՝ Միխեիլ Սաակաշվիլիին, քանի որ նախագահի մոտ դեռևս առկա է համաներման լծակը, ուստի կկարողանա նույնիսկ Սաակաշվիլիին վերադարձնել Վրաստանի քաղաքացիությունը, ինչը ներքաղաքական կյանքում կբերի որակական լուրջ փոփոխությունների: Կփոխվի նաև արտաքին քաղաքականության որոշ շեշտադրումներ, և այդ ժամանակ կարելի է ինչ-որ բաների սպասել, քանի որ նրանք ավելի կլարեն հայ-ռուս-վրացական հարաբերությունները, և հնարավոր է, որ հարաբերությունները խորացնեն Թուրքիայի և Ադրբեջանի հետ»:
Հարցին, որ Վրաստանը ցանկանում է անդամակցել ՆԱՏՕ-ին, և եթե նման բան լինի, ապա դա ի՞նչ ազդեցություն կունենա հայ-վրացական հարաբերությունների վրա, Մելիքյանն ասաց, որ դա Վրաստանի ներքին հարցը չի. «ՆԱՏՕ-յի հարցը դրա անդամ երկրների կոնսենսուսն է: Բազմիցս տեսել ենք, որ վրացական իշխանությունների կողմից ձգտում կա, բայց ՆԱՏՕ-յի անդամ երկրների միջև չկա կոնսենսուս, որ իրենք այս երկրին ընդունեն կամ չընդունեն այդ կառույցի մեջ»:
Օֆելի Իսրայելյան
