Հայաստանյան ներքաղաքական զարգացումներն այսօր քննարկում է ոչ միայն Հայաստանն, այլև՝ միջազգային հանրությունը: Այս իրադարձությունների վերաբերյալ Analitik.am-ի հետ զրույցում իր կարծիքն ու դիտարկումներն է ներկայացրել Լիբանանի «Ազդակ» օրաթերթի գլխավոր խմբագիր Շահան Գանտահարյանը:
Պրն Գանտահարյան, Հայաստանում ներքաղաքական վերջին կարևորագույն իրադարձությունը Կառավարության հրաժարականն էր՝ ի դեմս վարչապետ Տիգրան Սարգսյանի: Եթե մի քանի բառով ամփոփենք, ըստ Ձեզ, ի՞նչ տվեց Տիգրան Սարգսյանի պաշտոնավարումը հայրենիքին:
Կարծում եմ՝ միանշանակ գնահատական տալը ճիշտ չի լինի։ Վարչապետ Սարգսյանի օրոք եղել են և իրագործումներ, և բացթողումներ։ Խնդիրն այն է, որ տարբեր հանգամանքներով և պատճառներով տնտեսական առաջընթացի բացակայությունը տեղի է տվել հանրապետության գուցե ամենաառաջնային խնդրին՝ ժողովրդագրական պատկերի ճգնաժամային հանգրվանի հատմանը։ Սա, իհարկե, համալիր ծրագրեր և դրանց իրականացումն է ենթադրում, ինչ որ նաև համակարգային փոփոխությամբ է պայմանավորված։
Ըստ Ձեզ՝ ՀՀ քաղաքացին ի՞նչ ակնկալիքներ կարող է ունենալ նորանշանակ վարչապետ Հովիկ Աբրահամյանից և այս դեպքում վարչապետի ու Կառավարության կազմի որոշակի փոփոխությունը նոր սպասելիքների հույս տալի՞ս է:
Պետք է սպասել առնվելիք քայլերին, որից հետո միայն գնահատական տալ։ Միաժամանակ սակայն հայտարարություններից բացի, իրոք, պետք է հաշվի նստել քաղաքացիների պահաջների հետ` մանավանդ սոցիալ-տնտեսական ոլորտին վերաբերող հարցերին։
Ի՞նչ եք կարծում՝ ո՞րը կամ որո՞նք են հիմա ՀՀ քաղաքացու առաջնահերթ խնդիրները, որ նոր կառավարությունը պարտավոր է լուծել:
Կարծում եմ՝ աշխատանքի խնդիրը և աշխատավարձի բարձրացման հարցը։ Խնդիրները փոխկապակցված են։ Աշխատատեղերի ապահովումը ինքնին դուռ կբացի գործազրկության կրճատման համար, դա իր հերթին կենսակերպի մակարդակի բարձրացմանը, որը իր հերթին արտագաղթի տեմպերի նվազեցմանը։
Իսկ ի՞նչ պետք է անի ՀՀ քաղաքացին, որ նոր կառավարությունը հաջողություններ գրանցի: Արդյոք այդ հաջողությունները նաև ժողովրդի ձեռքում են՝ ըստ Ձեզ:
Շատ եմ կարևորում քաղաքացիական առողջ հասարակարգի ձևավորումն ու կայացումը։ Քաղաքացիական շարժման նպատակը պիտի լինի կառուցողականությունը և ակցիաների միջոցով գործադիր իշխանության վրա ճնշամիջոցների բանեցումը, որը պետք է հանգեցնի կառավարության այն որոշումների կասեցմանն ու փոփոխմանը, որոնք համենայնդեպս չեն բխում և պետության, և ժողովրդի շահերից։
Հայ երիտասարդներին այսօր հուզող առաջնահերթ խնդիրներից մեկը Կուտակային կենսաթոշակների մասին օրենքն է՝ իր պարտադիր բաղադրիչով: Դրա դեմ պայքարողները միավորվել և կազմել են «ԴԵՄ ԵՄ» շարժումը: Ինչպե՞ս եք գնահատում այս շարժման արդյունավետությունը:
Կուտակային կենսաթոշակների օրենքն իր պարտադիր բաղադրիչով բավական բուռն քննարկումների է առաջնորդել։ Ողջունում եմ նաև նորանշանակ վարչապետի որոշումը՝ այն թեկուզ ժամանակավոր կասեցնելու մասին։ Կարծում եմ, որ ոչ իշխանական ուժերի համախմբումն ու քաղաքացիական շարժումների համալրումը այս օրենքի կասեցման ուղղությամբ ծավալած պայքարի իր արդյունքն է տվել։ Սա ևս կենդանի օրինակ է, որ հետևողական աշխատանքը, օրենքի հիման վրա կառուցողական ընդդիմադրություն լինելը, առավել ևս ուժերի համախմբումը անպայման կարդյունավորվի։
Ի՞նչ խորհուրդներ կտաք «ԴԵՄ ԵՄ»-ի մասնակիցներին:
Գուցե, նախընտրեի առաջարկի կարգով և ոչ թե խորհուրդի որոշակի տեսակետ ասել։ «Դեմ եմ» շարժումը որոշ ճանապարհ է անցել արդեն, և փաստ է այն, որ իր հետ հաշվի է նստում գործադիր իշխանությունը։ Ես կցանկանայի հետևողականություն, համախմբված աշխատանք և ընդդիմադիր առողջ ուժերի հետ համագործակցություն։ Ժողովրդավարական երկրներում քաղաքացիական շարժումը ընդդիմադիր կուսակցություններին առընթեր կարևոր տեղ է զբաղեցնում և քաղաքական, և հասարակական կյանքում։ Մաղթում եմ, որ կառուցողականությունն ու ազգի և պետության շահերը առանցքային տեղ ունենան ընդհանրապես քաղաքացիական շարժմանը մեջ և այս դեպքում «Դեմ եմ»-ի գործողություններում՝ նրանք ըստ էության վերածելով հանուն ինչ-որ պետականամետ և ազգօգուտ ծրագրերի իրականացման նպատակի։
Հարցազրույցը՝ Սեդա Հերգնյանի
