Վերջերս Գաֆէսճեան արվեստի կենտրոնում տեղի ունեցավ հայ քանդակագործության ու գեղանկարչության ամենապայծառ ներկայացուցիչներից՝ Երվանդ Քոչարի 115-ամյակին նվիրված «Մարտահրավեր ժամանակին» խորագրով ցուցահանդեսը, որը բաց կլինի մինչև դեկտեմբերի 12-ը:
Ցուցահանդեսին ներկա էին քանդակագործի արվեստի սիրահար գիտնականներ, ճարտարապետներ,արվեստի գործիչներ:
Analitik.am-ը Քոչարի ու նրա ստեղծագործությունների մասին զրուցեց ցուցահանդեսին ներկա գտնվող,նկարիչ Հակոբ Հակոբյանի կնոջ՝ Մարի Հակոբյանի հետ, ով եղել է մեծն քանդակագործի վաղեմի ընկերը:
-Ի՞նչ կասեք Քոչարի արվեստի մասին:
-Ես ոչ միայն Քոչարի արվեստի մասին կարող եմ խոսել, այլև նրա մարդ տեսակի: Անձամբ ճանաչել եմ նրան, նա մեծատառով մարդ էր, իսկ ինչ վերաբերում է նրա արվեստին՝ ասեմ, որ Քոչարի գործին ծանոթ եմ եղել 1955թ-ից, երբ Եգիպտոսից ծնողներիս հետ գաղթեցի Ֆրանսիա:
Առաջին անգամ Քոչարի աշխատանքը տեսա Փարիզի արվեստի թանգարանում ցուցադրված: Շատ ուրախացա և հուզվեցի:
-Իսկ հիշում ե՞ք, որ նկարն էր ցուցադրված:
Ցավոք չեմ հիշում, քանի որ դա շատ վաղուց էր, միայն հիշում եմ, որ այն փոքրիկ աշխատանք էր և կողքին գրված էր Քոչարի ազգանունը:
-Իսկ ինչպե՞ս եք հանդիպել Քոչարին:
-Երբ եկա Հայաստան, Քոչարն ընկել էր Սովետական թիրախի մեջ: Նրան ձերբակալել էին և արդեն խլացրել:
Տարիներ անց ես հանդիպեցի նրան և հիացմունքով պատմեցի, որ Փարիզում տեսել եմ նրա աշխատանքը, և նա շատ հուզվեց, ինչպես որ ես եմ հիմա հուզվում այս ամենը վերհիշելով:
-Ձեր կարծիքով Սովետական միությունը խանգարե՞ց նրա արվեստին:
-Միանշանակ այո՛, եթե Քոչարը մնար Փարիզում նա ավելի մեծ բարձունքների կհասներ:
Արաքս Նազարյան
