Ֆոտոթերապիան համարվում է արտթերապիայի տեսակներից մեկը:
Ֆոտոթերապիան օգտագործվում է նևրոզների, դեպրեսիայի, վախերի, ֆոբիաների, ինչպես նաև, հոգեսոմատիկ հիվանդությունների բուժման նպատակով: Այն նաև օգնում է մարդկանց ձեռք բերել ինքնավստահություն և ազատվել հոգեկան լարվածությունից:
Այս մեթոդը կիրառվում է թե՛ երեխաների, թե՛ մեծահասակների հետ աշխատելիս:
Ֆոտոթերապիայի առավելություններից մեկը նրանում է, որ շատ դեպքերում այն ավելի դյուրին է դարձնում հոգեբանական քննարկումները, օգնում է այցելուին անկաշկանդ արտահայտել սեփական մտքերը, ապրումներն ու մտատանջությունները:
Այս նպատակին էր ծառայում «Գոյ» հոգեբանական կենտրոնի կողմից այսօր կազմակերպված ֆոտոթերապիայի ցուցահանդես-վաճառքը: analitik.am-ը զրուցեց «Գոյ» հոգեբանական կենտրոնի հիմնադիր տնօրեն ՝ Հասմիկ Հակոբյանի հետ:
Հասմիկը նշեց, որ երեկոյի մտահղացումը իրենց գլխավոր մասնագետ Սուսաննայինն է, վերջինս առաջարկել էր, որ կարելի է ֆոտոթերապիայի սկիզբ դնել Հայաստանում: Այս նախագծին հավանություն տվեցինք և այսպիսով այս գաղափարին սկիզբ դրվեց, այն օգտագործվելու է մի քանի նպատակներով:
Ցուցահանդես-վաճառքից ստացված հասույթը կօգտագործվի բարեգործական նպատակներով: Գումարը կփոխանցվի Կոշ գյուղի «Աննա և Արմենակ Թադևոսյաններ» կենտրոնին:
Նախագծի շեշտը դրված է հիշեցնելու, որ երեխաները ունեն ուշադրության և հոգատարության կարիք:
Երեկոն ունի նաև երաժշտական մաս, որը համադրված է ջութակով և դաշնամուրով:
Ցուցահանդեսի մուտքը ազատ է և այն կգործի այսօր ժամը 17:00-21:00 և վաղը 12:00-15:00:
-Ցուցահանդես -վաճառքում ներկայացված լուսանկարների հեղինակներն ովքե՞ր են և ինչու՞ եք ընտրել հենց նրանց:
-Մենք ընտրել ենք հայ լուսանկարիչների աշխատանքները: Ես հայ լինելով՝ փորձում եմ այնպես անել, որ մենք ինքներս ներկայացնենք մեր աշխատանքները:
Նկարներում արտացոլված է մեր իրական կյանքը՝ դրական և բացասական կողմերով: Նկարներում անդրադարձել ենք նաև սոցիալական խնդիրներին, որն այսօր շատ արդիական է: Օրինակ՝ մի նկարում պարզ երևում է ծնողի անտարբերությունը, որրտեղ երեխան նստել է մեքենայի ապակուն: Նկարներից մեկում պատկերված է փոքրիկ աղջիկ, ում համար անգամ խնձոր ունենալն է երջանկություն և, տեսնելով ափսեյով լի խնձորը, ուրախանում է, իսկ մեզանից շատերն ապրելով ճոխության մեջ, շատ անգամ այդ ամենը չեն էլ նկատում և գնահատում:
-Ինչու՞ հենց Կոշ գյուղի երեխաներին ցանկացաք օգնել:
-Քանի որ այդ կենտրոնի երեխաները մտվոր և հաշմանդամ խնդիրներ ունեն, մենք ցանկացանք մեր փոքրիկ լուման ունենալ իրենց օգնելու հարցում: Մենք շատ հաճախ գնում ենք գունավոր ներկեր, մատիտիտներ և այցելում ենք իրենց և միասին սկսկում նկարել:
-Ցուցահանդես-վաճառքում ներկայացված նկարների արժեքը ինչքա՞ն է:
Մենք ընտրել ենք ոսկե միջինը՝ 3000-5000դրամ, որպեսզի այն հասանելի լինի այցելուներին:
-Շարունակական կլինի՞ այս նախագիծը:
-Մենք ամեն անգամ նոր բնույթով և նոր ասելիքով ենք ներկայանում և կարծում ենք, որ այս նախագիծը կսիրվի և շարունակական բնույթ կունենա:
Արաքս Նազարյան
