Ներկայացնում ենք թերթի խմբագրականից մի հատված.
««Վերջ, հեսա ռուսը թուրքի հերն անիծելու է, մեզ Էլ մեր Մասիս սարը կվերադարձնի» ռուս-թուրքական հարաբերությունների սրացումից ոգևորված բացականչում Է իմ հայրենակիցների մի մասը։ Եթե ինձ հարցնեին, թե մեր հասարակական մտածողության ո՞ր դրսևորումն Է պետության համար ամենավտանգավորը, ապա առանց վարանելու կպատասխանեի ՝ հենց սա՛ Է։ Խնդիրները որպես պետություն և որպես անհատ քեզնից դուրս տեսնելու և դրսից փրկիչներ սպասելու հետ մեկտեղ մենք նաև ինչ-որ անիմաստ, կասեի նույնիսկ՝ անմեղսունակ պատրանքների մեջ ենք, թե կան ինչ-որ «լավ» ազգեր կամ պետություններ, որոնց «հայանպաստ» քաղաքականություն են վարում (կամ պիտի վարեն)՝, և կան «վատերը», որոնց ուշքն ու միտքը մեզ վնասելն է։
Իրականում համաշխարհային քաղաքականության մեջ չկա «լավը» և «վատը», չկա հավատարմություն և դավաճանություն, չկա «նվիրվելն» ու «ծախելը»։ Պետությունների գործողությունները նման «բարոյական» գնահատականներից դուրս են։ Նրանք գործում են իրենց շահերից ելնելով, իսկ մնացած հանգամանքները, այդ թվում՝ այլ ազգերին և պետություններին, հնարավորության դեպքում օգտագործում են՝ իրենց շահերն առաջ տանելու համար»,–գրում է թերթի խմբագիրը։
Ամբողջությամբ՝ թերթի այսօրվա համարում։
