Հենց այնպես ապրելու մի քանի գաղտնիք. Հովհ. Գրիգորյան

Երբեք չմտածես կյանքի իմաստի մասին,

 հատկապես առավոտյան, արթնանալիս,-

 և բավական չէ, որ ոչ մի խելքը գլխին

 բացատրություն չես գտնի, այլև կփչանա

 տրամադրությունդ, հնարավոր է երկար ժամանակով:

 Երբեք չմտածես կյանքի իմաստի մասին

 նաև գործի գնալիս, կամ որ նույնն է`վերադառնալիս,

 և հեռու մնա այդ թեմայի շուրջ զրուցելուց ծանոթի

 կամ մտերիմի հետ, եթե հանդիպես ճանապարհիդ,

 և բավական չէ, որ խելքը գլխին ոչ մի բացատրություն

 չեք գտնի ու արդարացում գոյությունն այսպես

                                                         քարշ տալու համար,

 այլև կփչանա ոչ միայն քո, այլ նաև

 ծանոթիդ ու մտերիմիդ տրամադրությունը,

 ինչը կարող է փոխանցվել նաև նրանց

 բանից անտեղյակ ընտանիքի անդամներին:

 Երբեք չմտածես կյանքի իմաստի մասին, երբեք,

 մանավանդ թատրոն կամ համերգ գնալիս,

 և չփորձես այդ հարցի շուրջ զրույցի մեջ քաշել

 արդեն բեմ մտնելու պատրաստվող դերասաններին

 կամ

 երաժիշտներին` վարագույրը բացվելուց առաջ, վստահ

 եղիր, կտապալվեն թե ներկայացումը և թե համերգը,

 և հանդիսատեսներն էլ քեզ հետ միասին

 փչացած տրամադրությամբ կցրվեն դեսուդեն` այլևս

 երբեք միմյանց չտեսնելու վճռականությամբ,

 և ինչ իմանաս,

 ինչ փորձանքի մեջ կընկնեն խռովված հոգիներով…

 Մտածիր ամեն ինչի, բայց երբեք կյանքի իմաստի մասին,

 բոլոր եղանակներին և հատկապես աշնանը,

 երբ ինչ ուզում ես մտածիր, միևնույն է,

 ձմեռ է գալիս բոլոր հարցերին ի պատասխան,

 փակիր բոլոր դռներն ու պատուհանները,

 բայց ցուրտն արդեն տանն է և կարոտով սպասում է քեզ,

 բայց ձյունն արդեն տանն է և քիչ-քիչ ծածկում է քեզ,

 ճերմակ վարագույր, որ իջնում դանդաղ

 ու փակում է քեզ,

 և դու կավարտվես առանց ծափահարությունների`

 գորշ ու միապաղաղ ներկայացման պես…