Փաստաբանների պալատի նախագահ Արա Զոհրաբյանը գրում է.
«Մի անգամ Աննա Գրեհեմը՝ ամերիկյան հայտնի քարոզիչ Բիլլի Գրեհեմի դուստրը, մասնակցում է ԱՄՆ-ում սեպտեմբերի 11-ին տեղի ունեցած ահաբեկչությանը նվիրված թոք-շոուին, որտեղ նրան հարցնում են, թե ինչու Աստված թույլ տվեց, որ նման բան տեղի ունենա:
Այս հարցին ի պատասխան՝ Աննան շատ հստակ ասում է.
«Ես հավատում եմ, որ Աստված մեզ նման ցավում է այս ամենի համար: Բայց չէ՞ որ մենք տարիներով դուրս էինք մղել Նրան մեր դպրոցներից, կառավարությունից և, ի վերջո, մեր սեփական կյանքից: Եվ ես կարծում եմ, որ Աստված, լինելով ջենթլմեն, պարզապես զիջել է: Մի՞թե մենք կարող ենք ակնկալել Աստծուց պաշտպանություն և օգնություն՝ միևնույն ժամանակ Նրան ասելով, որ հեռանա մեր կյանքից:
Եկե՛ք հիշենք: Երբ Մեդլին Մյուրեյ Օ’Հաիրը հայտարարեց, որ դպրոցն աղոթելու տեղ չէ, մենք ասացինք. «Շատ լավ»:
Այնուհետև ինչ-որ մեկն ասաց՝ լավ կլինի, որ դպրոցում Աստվածաշունչ կարդալն արգելվի, և մենք կրկին ասացինք. «Շատ լավ»:
Այնուհետև բժիշկ Բենջամին Սփոքն ասաց, որ երեխաներին դաստիարակելիս չի կարելի բարկանալ, ավելին՝ անգամ մեկ ապտակ տալ, որովհետև այդպես մենք ազդում ենք նրա հոգեկան աշխարհի վրա: Մենք այս անգամ էլ համաձայնեցինք, և երեխաները մեծացան սանձարձակ, ինքնուրույն, անհնազանդ և հանցագործ:
Հետո ինչ-որ մեկն ասաց, որ ուսուցչուհին կամ տնօրենն իրավունք չունեն պատժելու մեր երեխաներին, և մենք կրկին պատասխանեցինք. «Շատ լավ»:
Հետո ինչ-որ մեկն առաջարկեց թույլ տալ, որ նույնիսկ դպրոցական աղջիկները գնան արհեստական վիժեցման, և այդ մասին կարող են անգամ ծնողները չիմանալ: Եվ մենք ասացինք՝ «Շատ լավ»:
Մեկ ուրիշն էլ առաջարկեց, որ ամսագիր տպագրենք կանացի մերկությունը որպես բարձրագույն արվեստ գովերգելու համար, և մենք կրկին համաձայնեցինք: Այդ ժամանակ էր, որ ոմանք էլ իրենց իրավունք վերապահեցին նույնն անելու նաև երեխաների հետ:
Եվ ո՞րն էր այս ամենին մեր պատասխանն այս անգամ. «Նրանք ունեն ազատ արտահայտման իրավունք»:
Այնուհետև ֆիլմարտադրությունն ասաց, թե եկեք նկարահանենք ֆիլմեր, հաղորդաշարեր, որ կքարոզեն բռնություն, ազատ սեքս: Եկեք նկարահանենք հոլովակներ, որտեղ կլինեն թմրամոլներ, մարդասպաններ: Եվ այս անգամ էլ մեր պատասխանն էր. «Սա ընդամենը զվարճանք է, և վատ բան չկա այս ամենի մեջ: Շարունակեք նույն ռիթմով»:
Իսկ հիմա մենք հարց ենք տալիս՝ ինչո՞ւ են մեր զավակները անխիղճ, ինչո՞ւ չեն զանազանում լավը վատից, ինչո՞ւ են հանցագործություններ անում:
Եթե մի պահ կենտրոնանանք և մտածենք, ապա կհասկանանք, թե ինչու: Ես կարծում եմ, որ այս ամենի մեջ ակնհայտ երևում է հունձքի և ցանքի օրենքը: Տեղին է բերել մի օրինակ: Մի աշակերտ գրել էր. «Սիրելի՛ Աստված, ինչո՞ւ Դու չփրկեցիր դպրոցում իմ աչքի առջև մահացած աղջկան։ Քո անհանգստացած աշակերտ»: Իսկ Աստված պատասխանել էր. «Սիրելի՛ անհանգստացած աշակերտ, ինձ թույլ չեն տալիս մտնել դպրոց։ Քեզ սիրող Հայր»»:
