Քաղաքագետ Ստեփան Դանիելյանն իր էջում գրում է.
«ԱՄՆ հիմնադիր հայրերից մեկը, Թոմաս Ջեֆերսոնը, ով նաև սահմանադրության հեղինականերից էր, կարծում էր, որ ամեն մի սերունդ մի նոր ազգ է և քանի որ ամեն 20 տարին մեկ փոխվում է սերունդը, ապա, հետևապես, 20 տարին մեկ պետք է նոր սահամանդրություն ընդունվի։
Եթե նման կարծիք կար 200 տարի առաջ, ապա հիմա, երբ ժամանակը սկսել է արագացված կերպով աշխատել՝ սրնթաց կերպով փոխվում է ինֆորմացիոն դաշտը, տեխնիկական հնարավորությունները, մեր շրջապատի լանդշաֆտը, աշխարհայացք ․․․, դա ավելի ակտուալ է։
Սակայն առաջանում է հարց, իսկ ի՞նչ է ցանկանում «նոր ազգը»:
Ֆրուստրացիա
---------------------
Ֆրուստրացիան՝ չիրականացած սպասումները, ծնում է ագրեսիա և մեղավորների փնտրտուք։ Եթե սկզբնական շրջանում մեղավորները նախորդ սերունդն էր,ապա ժամանակի հետ միասին պետք է նոր մեղավորներ նշանակվեն։ Հիմա մեղավորներին փնտրում են միմյանց մեջ:
Ու ահա, հայտնվում են նոր սուբյեկտներ, որոնք մատնանշում են նոր մեղավորներ՝ ագրեսիայի նոր օբյեկտներ ու դրանով քաղաքական հայտ են փորձում ներկայացնել։ Որևէ մեկին մեղադրելը դարձել է քաղաքական գործունեության իմաստն ու նպատակը։
Մեղավորների փնտրտուքը չի կարող քաղաքական օրակարգ դառնալ, որովհետև այն կարող է անվերջ շարունակվել, միշտ կգտնվեն նոր մեղավորներ ու նոր մեղադրողներ։ Դրա վրա քաղաքականություն չի կարող կառուցվել։
Իշխանության ղեկին հայտնված անձանց ինտելեկտուալ չկայացվածությունը չի կարող ինչ-որ նոր բանի հիմք հանդիսանալ:
Ծերուկ Ջեֆերսոնը չի նշել, որ սերունդների ֆիզիկական փոփոխությունը դեռ բավական չի, պետք է նաև մտավոր ճիգեր գործադրել որևէ նոր բան ստեղծելու համար»։
