Չի կարելի մտածել, որ 82-ամյա Էլիս Մանռոն ընդհանրապես ցանոթ չի եղել ռուս ընթերցողների հետ մինչև Նոբելյան մրցանակը ստանալը: Նա այդ մրցանակը ստացել է անցած տարի: Նրա երեք ստեղծագործություները տպագրվել են «Արտասահմանյան գրականություն» պարբերակնում 1996-2010թթ: Բայց ասել, որ կանադացի գրողը հայտնի է և սիրված սուտ կլինի:
Խոսքը գնում է նրա մասին, որ նա շատ տախանդավոր է:
10 պատմություններ կազմել են հեղինակի հավաքածուն, որը կոչվում է «Չափազանց շատ երջանկություն» ,որը տպագրվել է 2009թ. Նյու Յորքում, որոնք գրված են խիստ իրատեսական ձևով:
Նրա ստեղծագործությոննրը համապատասխանում են իրականությանը:
Նրա հերոսները հասարակ մարդիկ են, ինչպես կարգն է բականանին հաճելի, որոնք կյանքի թելադրանքով ընկնում են ինչ-որ իրավիճակների մեջ: 13-ամյա աղջնակը հայտվել երկու կանանց մեջտեղում, որոնք պայքարում էին միևնույն տղամարդու համար….
Տարեց հարևանները հանկարծակի իմանում են, որ իրենց հարևանը մանուկ հասակում ներկել էիր դեմքի մի մասը կարմիր ներկով, բայց ոչ թե նրա համար, որ իրեն ծաղրեն, այլ որպեսզի նմանվի ինքն իրեն……
Այսպես գրողի տաս պատմությունները շարունակվում են:
