Ո՞վ չի հիշում իր մանկությունը, թե ինչքա՜ն փափուկ և բարի էր իր ծնողի ձեռքը, որը շոյում, գրկում էր և հաց էր տալիս… Ծնողի քաղցրության այս խորհրդով ճանաչում ենք Աստծուն, ընդունում ենք Նրան որպես Հայր և հավերժ մնում ենք մանուկ՝ Ծնողի փափուկ և բարի Ձեռքը վայելող…
