ԵՐԳ ՎԵՐԺԻՆԱԼԻ ՀԱՄԱՐ
Ոչ, ոչ, հեռացեք, արդեն լքել եմ նրան,
Ու չեմ պղծի ասպարս բծերով նոր ու սև,
Օդը հիմա այնպես ջինջ է ու թեթև:
Փոքր էին ձեռքերը, բայց և զորեղ այնքան,
Որ ինձ բանտեցին եթերային քողով:
Մի փշեպսակ էր մաքրությունը դալար, -
Բայց այդ կնոջ մեջ կախարդանք էլ կար,
Որ պատյանի մեջ պահեց ինձ դողով:
Ոչ, ոչ, հեռացեք, մեղմ զեփյուռի հետ
Ես նորից զգում եմ բույրը անտառի.
Ձմռան վերքերը ապրիլը պոկում`
Եվ ամեն ինչ է իր ձեռքով ամոքում:
Իսկ այս կնոջ կյանքը ճերմակ է հավետ,
Ճերմակ է, ինչպես կեղևը ծառի:
ԱԼԲԱ
Սառը, ինչպես գունատ ու թաց տերևները հովտաշուշանի,
Նա պառկեց իմ կողքին` լուսաբացի մեջ:
Օ, անօգնական փոքրամասնություն,
Օ, դու`ստրկացած փշուրք իմ երկրի:
Արվեստագետներ` գլուխ բարձրացրած,
Մոլորյալ, կորած` հեռավոր գյուղերում,
Արհամարհված, ընդդիմացած:
Սովահար, անհաշտ` համակարգերի դեմ,
Տկար ու անզուսպ:
Դուք, որ չգիտեք ինքներդ ձեզ մաշել`
Հաջողությանը անվերջ փակչելով,
Դուք, որ գիտեք սոսկ պոռոտախոսել
Եվ չեք էլ կարող լինել անողոք:
Գերզգայո՜ւն մարդիկ,
Կոտրված` շինծու գիտելիքների դեմ,
Դո՛ւք, որ ամեն ինչ անգիր գիտեք,
Ատելի, փակված, արհամարհված:
Գիտցեք,
Ես փոթորիկն եմ կտրել ու անցել,
Ես կրել եմ տանջանքն աքսորի:
