ՍԻՐԵԿԱՆԻՍ, ՈՎ ՎԵՐԱԴԱՌՆՈւՄ Է ԻՐ ԿՆՈՋ ՄՈՏ
Նա անմահ է:
Նա զգուշորեն հալչել է քեզ համար
և բուսնել քո մանկությունից,
քո հարյուրավոր սիրելի խաղալիքներից:
Նա միշտ կա, սիրելիս,
Նա շատ նրբագեղ է, եթե ճիշտն ասենք:
Հրավառությունը մռայլ փետրվարի կեսին
և իրական ինչպես չուգունե կճուճ:
Ճիշտն ասենք, ես ժամանակավոր եմ եղել:
Շքեղություն: Միակայմ կարմիր նավ`
նավահանգստում:
Բարակավիզ կակղամորթ անժամանակ ծնված:
Իսկ նա ավելին է: Նա քո ունեցվածքն է,
ջրել ու աճեցրել է քեզ. արևադարձայինիդ:
Ոչ մի գիտական փորձ: Տեղով
ներդաշնակություն է:
Նա նորոգում է մակույկի թիերն ու թիանցքները,
Նախաճաշին լուսամուտի գոգին վայրի
ծաղիկներ է դնում:
Կեսօրին նստել է բրուտի անիվի մոտ,
լուսնի տակ երեք երեխա է բերել,
երեք քերովբե` Միքելանջելոյի ձեռքով նկարած:
Ծնել է` բացելով ոտքերը մատուռում
այն սարսափելի ամիսներին:
Եթե վերև նայես, կտեսնես երեխաներին-
գեղեցիկ օդապարիկներ առաստաղի տակ:
Նաև ճաշից հետո գրկել տարել է նրանց
քնեցնելու, գլուխները թույլ ընկած,
ոտքերը դեռևս աշխույժ, և դեմքը նրա
շառագունել է օրորոցայինից ու նրանց անուշ քնից:
Ես վերադարձնում եմ քեզ քո սիրտը:
Ես քեզ թույլ եմ տալիս...
Հանուն նրա մեջ գտնվող պայթուցիկ նյութի, որը
ցնցվում է
կեղտի մեջ, հանուն նրա մեջ ապրող քած շան,
հանուն վերքի թաղման,
հանուն կարմիր ու կենդանի վերքի թաղման,
հանուն նրա կողերի տակ առկայծող թույլ լույսի,
հանուն նրա ձախ զարկերակում սպասող հարբած
նավաստու,
հանուն մայրական ծնկի, հանուն գուլպաների,
հանուն կոնքագոտու, հանուն կանչի...
այն զարմանալի կանչի,
երբ դու կփորփրես նրա բազուկներն ու
ստինքները,
կպոկես նրա վարսերի նարնջագույն ժապավենը
ու կարձագանքես կանչին, զարմանալի կանչին:
Նա այնքան մերկ է ու եզակի:
Նա քո էության և քո երազի հանրագումարն է:
Մագլցիր նրան, որպես արձանի, քայլ առ քայլ,
նա չի երերա:
Իսկ ես ջրաներկ եմ:
Շուտ եմ մաքրվում:
անգլերենից թարգմանեց ՍԱՄՎԵԼ ՄԿՐՏՉՅԱՆԸ
սկզբնաղբյուր` hs-poetry.blogspot.am
