Համաշխարհային ճգնաժամը վերածվել է տարածաշրջանային կոնֆլիկտների, որտեղ կարևոր դերակատարություն ունեն հմուտ «խաղացողները»:
Այդպիսի «թեժ կետերը» աշխարհում առայժմ երկուսն են՝ Սիրիան և Ուկրաինան: Սիրիան դարձել է այն կետը, որի պատճառով դանդաղում է Արևելքում կայունության հասնելը: Սիրիայի ամենահզոր կողմնակիցներից մեկը Իրանն է, Ռուսաստանն ու Չինաստանը: Սիրիային աջակցում է նաև մի քանի քրդական շարժում: Վերոնշյալ ուժերը շահագրգռված են Սիրիայի պահպանության և Արևելքիկայունությանհարցով:
Սիրիայի դեմ այժմ գործում են տարբեր իսլամիստական շարժումներ, բազմազգ ահաբեկչական շարժումներ և Ասադի թշնամիները: Տարածաշրջանային ուժերից, ովքեր աջակցում են Ասադի թշնամիներին՝ Սաուդյան Արաբիան, Քաթարը և Թուրքիան են: Ասադի թշնամիների պաշտպանող Թուրքիայում կամաց-կամաց հասունանում է գունավոր հեղափոխությունը, Սաուդյան Արաբիան նույնպես իր թույլ կողմեր ունի: Սիրիայի թշնամին է նաև Իսրայելը, որը արդեն մի քանի լուրջ ռազմական վնասներ է հասցրել Սիրիայի տարածքում: Սակայն Իսրայելում կարծում են, որ Սիրիայի մասնատումը և միքանի պետությւոնների վերածումը վտանգավոր է նաև Իսրայելի համար, քանի որ Նախագահ Ասադի հետ ավելի հեշտ է պայմանավորվածության գալը, քան՝ ծայրհեղ իսլամիստների, որոնց համար Իսրայելը և հրեաները չարության խորհրդանիշ են:
Իսրայելի դեմ ագրեսիայի տարածման աջակիցներից են ԱՄՆ-ն, ԵՄ-ն և դրանց հավատարիմ «էլիտաները», որոնք ձգտում են դառնալ Աշխարհի տերերը: ԱՄՆ-ին հարկավոր է Եվրասիական երկրներում անկայունություն ստեղծել, որպեսզի կարողանա պահպանել համաշխարհային լիդերությունը և ժամանակ շահել հետագայում իր ծրագրերըը իրկանացնել կարողանալու համար: Հենց այդ պատճառով ոչ մի հույս դեռ չկա, որ Սիրիայում պատերազմը կդադարի, այդ երկրում տեղի ունեցած նախագահական ընտրությունները նույնպես ոչինչ չփոխեցին:
Ծայրահեղ իսլամիստների առջև դրված խնդիրը, որը Թուրքիայի և Սաուդյան Արաբիայի համար Արևելյան ֆրոնտի ստեղծումն է՝ առաջնայինն է: Արևելքի ապագան ավելի վաղ էր կանխորոշված, Իրաքի շրջափակումն ու ավերումը մեծ ազդեցություն թողեցին ամբողջ տարածաշրջանի վրա, այդ պատճառով սկսված խաղը դեռ կշարունակվի:
