Երբ մարդկանց հիմնական զենքն է սարկազմը, համակարգիչը, հեռավորությունը, իսկ հիմնական վերադարձը իրենց ստատուսագործունեության 125 լայքը ու հավանաբար մի քանի հազար դրամը: Նրանք մարդիկ են, ում միանշանակ չի հետաքրքրում ոչ աղքատությունը, ոչ Հայաստանի անվտանգությունը ու ոչ էլ զինվորների անվտանգությունը: Նրանք մարդիկ են, ովքեր որ իրենց կյանքում կողմնորոշված չեն, ու իրենց ողջ ներուժը դնում են 4 բառեր իրար կապելու, հեգնական միտք ստեղծելու ու իրենց լիարժեք զգալու հարցում: Հույս ունեմ էդպիսի մարդիկ կյանքում իրենց մի օր կկարողանան լիարժեք զգալ, ու իրոք գտնել էն օգուտը որը իրենք կարող են տալ իրենց համաքաղաքացիներին: