Շվեդիան համարվում է ապրելու համար լավագույն երկրներից մեկը, բացի այդ սկանդինավցիները շատ բան են արել իրենց հարմարավետ ապրելակերպի համար: Իհարկե, մտածելակերպի տարբերությունը նշանակալի է: Օրինակ, շվեդ պատգամավորների ապրելակերպը մեզ համար կարող է զարմանալի թվալ:
Հասարակ մարդիկ
Ժողովրդավարության էությունն այն է, որպեսզի ընտրենք լավագույնին հավասարների մեջ և նրանց տանք իշխանություն: Հայտնի չէ արդյո՞ք շվեդներն ընտրում են լավագույններին, թե ոչ, սակայն պատգամավորները չեն դառնում էլիտար հասարակության մի մասը, որի համար սովորական մարդկանց կյանքը լիովին օտար է:
«Մենք սովորական քաղաքացիներ ենք: Խորհրդարանականներին հատուկ արտոնություններ տալն իմաստ չունի, քանի որ մեր խնդիրն է ներկայացնել քաղաքացիներին և իմանալ այն իրականությունը, որտեղ նրանք ապրում են: Քաղաքացիների ներկայացումը ինքնին արտոնություն է, քանի որ մենք հնարավորություն ունենք ազդելու երկրում կատարվող իրադարձությունների ընթացքի վրա» ,-հարցազրույցներից մեկի ժամանակ ասել է Սոցիալ-դեմոկրատական կուսակցության անդամ Պեր-Արնե Հոկասսոնը:
Ավտոպարկ
Խորհրդարանն ունի ընդամենը երեք մեքենա՝ նախագահի, վարչապետի և նրա տեղակալների համար։ Մեքենաներն օգտագործվում են միայն պաշտոնական իրադարձությունների համար: Պատգամավորներն աշխատանքի են գնում հասարակական տրանսպորտով, իսկ պետությունն ամեն տարի տալիս է նրանց տրանսպորտի համար նախատեսված անցուղի:
Միայն վարչապետը մեքենա օգտագործելու իրավունք ունի, և դա էլ պատկանում է պետական անվտանգության ծառայությանը: Ընդհանուր առմամբ, խորհրդարանականները նույնիսկ չեն օգտվում տաքսի ծառայությունից, միայն եթե իրավիճակը պահանջում է հենց նման որոշում:
Աշխատավարձ
Մինչև 1957 թվականը պատգամավորները չեն ստացել ոչ մի լումա, մինչև խորհրդարանը չհաստատվի։ Այսօր պատգամավորի աշխատավարձը մոտ 40 հազար կրոոն է, ինչը համեմատելի է տարրական դասարաններում դասավանդող ուսուցչի աշխատավարձի հետ:
Պատգամավորներն իրավունք չունեն բարձրացնել իրենց աշխատավարձը, դրա համար գոյություն ունի «Riksdagens Arvodesnämd» անկախ կոմիտեն։ Այն ներառում է նախագահին, որպես դատավոր և ևս երկու մարդ, սովորաբար դրանք լրագրողներ կամ նախկին պաշտոնյաներ են:
Բնակարաններ
Պատգամավորների համար տրամադրվում են հանրային բնակարաններ: Դա մեկ սենյականոց բնակարան է, որը կազմում է մոտ 45 քմ տարածք, որտեղ սովորաբար մեկ սենյակ ծառայում է որպես ննջարան և հյուրասենյակ: Բնակարանների սպասարկումն իրականացնում են հենց պատգամավորները, քանի որ պետության հաշվին նախատեսված է միայն տարեկան մեկ անգամյա մաքրում:
Բնակարանը նախատեսված է միայն մեկ խորհրդարանի անդամի համար, նրա ընտանիքը իրավունք չունի ապրել այնտեղ, համենայնդեպս անվճար: Նույնիսկ ազգականի գիշերակացի համար պատգամավորը ստիպված կլինի վճարել պետությանը:
Ռեստորան
Խորհրդարանի շենքում ոչ մեկ չկա, ով կհիշեցնի մատուցողի: Յուրաքանչյուր պատգամավոր ինքն է իր համար պատրաստում սուրճ և ուտելիք, և նաև պարտավոր է վերադարձնել ամբողջ օգտագործված սպասքը:
Եվ ոչ միայն վերադարձնել, այլ նաև նախապես լվանալ այն: Այս ամենը փոխհատուցման ենթակա չէ, իսկ պետության հաշվին թանկ ռեստորանում ճաշելը նոնսես է:
Քարտուղարների բանակ
Պատգամավորներից ոչ մեկն իրավունք չունի ունենալ անձնական քարտուղար կամ օգնական։ Յուրաքանչյուր կողմ պետությունից որոշակի գումար է ստանում կուսակցական քարտուղարություն ստեղծելու համար, որն աշխատում է միանգամից բոլորի համար:
Կուսակցության անդամներից ոչ մեկը չի կարող ներգրավել քարտուղարությունից որևէ մեկին՝ անձնական կարիքները բավարարելու համար: Սա նշանակում է, որ շվեդ պատգամավորներն իրենք են կազմում սեփական ժամանակացույցը, նշանակում հանդիպումներ և սուրճ եփում:
Թոշակներ
Շվեդիայի նախկին քաղաքական գործիչները նույնպես չեն լսել կենսաթոշակի մասին: Նախկին պատգամավորին վճարվում է երկու տարվա համար աշխատավարձի 85 տոկոսի չափով: Բայց երկրորդ տարին ստանալու համար անհրաժեշտ է ապացուցել, որ վերջինս գտնվում է նոր աշխատանք փնտրելու պրոցեսի մեջ։
Եթե անձը ստանում է մեկ այլ մանդատ, նա ինքնաբերաբար զրկվում է նպաստից: Իսկ տարածաշրջանային քաղաքական գործիչները ոչ միայն կենսաթոշակ, այլև աշխատավարձ չեն ստանում: Տեղական մակարդակում քաղաքական գործունեությունը հավասարվում է լրացուցիչ գործողություններին և չի վճարվում:
