«Առավոտ»-ի խմբագիր Արամ Աբրահամյանը գրել է. «Ինձ հարցնում էին և հիմա էլ հարցնում են՝ ճի՞շտ է, որ ՀՀ առաջին, երկրորդ և երրորդ նախագահները հանձնում են Ղարաբաղը թուրքերին: Բայց եթե ասես, որ դա սուտ է, նրանք կսկսեն վիճել՝ «Ո՞նց դու ուրեմն, բան չես հասկանում, էն օրը Հերմինե Նաղդալյանն ասել է»: Եվ ես «գիտակ մարդուց» դառնում են «տգետ», որին զրուցակիցներս պետք է հավելյալ տեղեկատովություն հաղորդեն:
Բայց 20 կամ 10 տարի առաջ չկար ֆեյսբուք, չկային այս քանակության կայքեր, ինչպես նաև մամուլի ակումբներ, որոնք ամեն օր կարիք ունեն «սփիքերների», սիկ մեր ոչ մեծ հանրապետությունում դժվար է ամեն օր գտնել այս կամ այն ոլորտների ոչ միայն մասնագետների, այլև քիչ թե շատ տեղեկացված մարդկանց: Դրա համար էլ նույն մարդը կարող է խոսել թե Ղարաբաղյան հիմնահարցի, թե փոքր ՀԷԿ-երի, թե արագաչափերի և թե սեռաբջիջների մասին: Ոչ ոք, նույնիսկ Վերածննդի տիտանները, ի վիճակի չեն այդ բոլոր ոլորտներից միաժամանակ ունենալ հանրության ուշադրությանն արժանի մտքեր կամ դատողություններ: Այդ առիթով փոքրիկ խորհուրդ տամ երիտասարդ գործընկերներիս՝ եթե մարդը գալիս է ասուլիս, ասենք, «Ոսկե ծիրան» փառատոնի թեմայով, նրան էլեկտրաէներգիայի սակագնի մասին մի հարցրեք:
Ի դեպ սեռաբջիջների վերաբերյալ Թևան Պողոսյանի նախաձեռնության մասին: Այո մենք հնարավորություն չունենք այդ թեմայի մեջ մասնագիտորեն խորանալու: Բայց ցանկալի է բացենք համացանցը, փնտրենք այդ բառը, տեսնենք՝ քանի երկրում է այդ պրակտիկան կիրառվում, հետո միայն էմոցիոնալ մեկնաբանություններ անենք: Համացանցը հո միայն ֆեյսբուքում հիմարություններ կարդալու համար չի»:
Առավել մանրամասն՝ թերթի այսօրվա համարում:
