Հայաստանի Հանրապետության ողջ պատմության ընթացքում արձանագրվել է մանկական մահացության ամենացածր ցուցանիշը։ 0-1 տարեկան երեխաների մահվան դեպքերը 1000 կենդանի ծնունդից 2013թ. առաջին անգամ ցածր է 10 պրոմիլլեից և կազմում է 9.8%0։
Մոր և մանկան առողջության պահպանման հիմնախնդիրները շարունակաբար ՀՀ կառավարության, և մասնավորապես, առողջապահության նախարարության գերակայություններից մեկն է։ Այս համատեքստում հատկապես կարևորվում են բուժօգնության մատչելիության ու որակի բարելավմանը, հիվանդությունների կանխարգելմանն ու վաղ հայտնաբերմանն ուղղված ծրագրերը: Այս ծրագրերն ուղղված են որոշակի թիրախային խմբերի և կոչված են վաղ հայտնաբերման ու վաղ միջամտության շնորհիվ կանխել հիվանդությունների ծանր ընթացքով զարգացումը, հետևաբար նաև մահվան հնարավոր ելքերը:
ՀՀ առողջապահության ոլորտի վերջին տարիների ծրագրային արդյունքներում հատկապես տպավորիչ են մանկական և մայրական մահացության ցուցանիշների նվազեցման միտումների վերաբերյալ տվյալները: Վերջին տարիներին հանրապետությունում արձանագրվում է թե՛ մանկական, թե՛ մայրական մահացության ցուցանիշների շարունակական իջեցում: Մայրական մահացության 2011-2013թթ. միջին եռամյա ցուցանիշը (19.2/100 000 ծնունդից) 2008-2010թթ. նույն ցուցանիշի համեմատ (23.2/100 000 ծնունդից) նվազել է 17%-ով, իսկ մանկական մահացության տարեկան ցուցանիշը, վերջին երեք տարիների ընթացում` շուրջ 16%-ով (2011թ.` 11.6‰, 2012թ.` 10.07‰, 2013թ.` 9.8‰): Նվազել են երեխաների ինչպես հիվանդանոցային, այնպես էլ տնային մահացության ցուցանիշները:
Համակարգային դրական այս միտումներն արդյունք են նաև առողջապահության նախարարության կողմից իրականացվող կանխարգելիչ և սկրինիգային ծրագրերի: Ներկայումս բնածին ախտաբանությունների վաղ հայտնաբերմանն ուղղված նորածնային 5 սկրինինգ ծրագիր է իրականացվում։ Սկրինինգային ծրագրերի ծախսարդյունավետության հաշվարկները փաստում են, որ սկրինինգներին և վաղ հայտնաբերված հիվանդությունների բուժմանն ուղղված առողջապահական ծախսերը տասնյակ անգամներ զիջում են նույն հիվանդությունների ուշ հայտնաբերման դեպքում հիվանդի բուժման և խնամքի համար կատարվող բժշկական և սոցիալական ծախսերին:
