Յուրաքանչյուր հեղափոխություն և ազատագրական շարժում պլանավորվում է ներքին ուժերի կողմից: Դա այնքան տեսանելի ու պարզ փաստ է, ինչքան այն փաստը, որ Վոլգան թափվում է Կասպից ծով:
Մայդանում հեղափոխականները պահանջում էին Նիկոլայ Ազարովի և Վիկտոր Յանուկովիչի հրաժարականները և շարժվում դեպի իրենց «լուսավոր» Արևմուտքը: Այս հեղափոխությանը զուգահեռ սկսվեց նաև պատերազմ Ռուսաստանի և Արևմուտքի միջև՝ Ուկրաինայի համար: Եվ հենց այդ պահից սկսած, ժողովուրդը, փորձագետներն ու լրատվամիջոցները սկսեցին իրենց տեսադաշտից բաց թողնել մի շատ կարևոր հանգամանք , որ այս հակամարտությունը ոչ թե քաղաքական բնույթ է կրում, այլ այդ երկրների տնտեսությունների միջև թաքնված պատերազմ է:
Ամերիկայի բյուջեն նավթի շնորհիվ օրական 86 միլիոն դոլարով ավելանում է: Ինչպես ասում են «Ում բախտը որ բերում է, նրան էլ լարում են»: ԱՄՆ-ի բյուջետային ծրագրով նախատեսված է, որ Ամերիկայի հարկային եկամուտների քանակը պետք է հասցնել միչև 90 միլիարդ դոլարի: Եվ այժմ ԱՄՆ –ում ամեն ինչ անում են, որպեսզի նավթից եկած հասույթը գնալով շատանա:
Պետք է ասել, որ ԱՄՆ տնտեսությունը միայն գազով չի գոյատևում, ԱՄՆ-ն նաև մեծ եկամուտներ ունի հացահատիկային տնտեսության մեջ:
ԱՄՆ-ի նավթագազային ծրագրերին վերաբերող մեսիջները թափանցել էին նաև Եվրամայդան, որոնք ուղղակիորեն կապված էին Ուկրաինայի տնտեսության հետ: Սակայն ԱՄՆ-ի նավթագազային հետաքրքրությունն այսքանով չի վերջանում: Դեռ մարտի սկզբին, տեղեկություններ տարածվեցին, որ ԱՄՆ-ն « Chevron» գազատրանսպորտային համակարգը փոխանցելու է Ուկրաինայի նոր իշխանություններին: Սա կարելի է համարել մասշտաբային տեղեկատվական պատերազմ ԱՄՆ-ի, ԵՄ-ի և Ուկրաիանայի հասարակության միջև: Պետք է նշենք, որ այդ Գազամատակարարման համակարգը ապահովում է Ուկրաինայի բյուջեի մեծ մասը: Բացի դրանից գազամատակարարման համակարգը բավականին թանկ է . փորձագետների գնահատմամբ 2013-ին դրա արժեքը եղել է 26-29 միլիարդ դոլար:
Ի տարբերություն ԱՄՆ-ի, ԵՄ-ն իր տնտեսական շահերը չի թաքցնում, ԵՄ ասոցացման համաձայնագիրը ենթադրում է Ուկրաինայի տարածքում ազատ առևտրային գոտիների ստեղծում: Այս ասոցացման համաձայնագրի կնքումը Ուկրաինայի համար եղավ կործանիչ և դա երևում էր դեռևս 2013-ի սկզբին: Այսօր, երբ Ուկրաինան կանգնած է խորը տնտեսական ճգնաժամի առաջ, ոչ մի երկիր չի ցանկանում աջակցել նրան: Կարելի է պնդել, որ ԵՄ-ն էլ ԱՄՆ-ի նման մտածում է միայն սեփական շահերի մասին:
Այս ամեն ինչի արդյունքում առաջացավ վտանգ մի քանի առևտրային շուկաներ կորցնելու, օրինակ ՝ Ռուսաստանի և Մաքսային Միության երկրների շուկաները:
Այսպիսով՝ ԱՄՆ-ն, ԵՄ-ն, անելով բարձրագոռգոռ քաղաքական հայտարարություններ՝ Ուկրաինային աջակցելու հարցում, հետապնդում էին կոնկրետ տնտեսական շահ: Այսօր, երբ հեղափոխական ոգին սկսում է նահանջել Ուկրաինայում՝ իր տեղը զիջելով հեղափոխության շատ խորը հետևանքներին, Ուկրաինան հայտնվել է անօգնական միայնակ վիճակում: Եվ այս ամեն ինչի արդյունքում տուժեց Ուկրաինան և այսօր վերջինիս տնտեսությունը կանգնած է խորը ճգնաժամի առջև:
Այնպես որ, Մայդանում հնչեցրած այն կոչերը, որ «Արևմուտքը մեր կողքին է և մեզ միշտ կօգնի», կամաց-կամաց անհետանում են Ուկրաինայում առաջ եկած ծանր տնտեսական խնդիրների հետևում և անգամ, այդ հայտարարություններն անողները այժմ ոչնչով չեն կարողանում օգնել Ուկրաինային՝ այս ծանր իրավիճակից դուրս գալու համար:
